دوست داشتن یه ادم مثل نقل مکان کردن به یه خونست . اولش عاشق همه چیزایی میشی که برات تازگی دارن.هر روز صبح از اینکه میبینی همچیز بهت تعلق داره حیرانی.....
بعد به مرور زمان این دیوار ها فرسوده میشن . چوب ها از بعضی قسمت ها پوسیده میشن و میفهمی که عشقت به اون خونه به خاطر زیبایی هاش نیس بلکه به خاطر عیب و نقص هاشه ....
تموم سوراخ سنبه هاش رو یاد میگیری .یاد میگیری چطوری کاری کنی که وقتی هوا سرده کلید توی قفل گیر نکنه یا در کمد رو چطور باز کنی که جیر جیر نکنه ....
این ها راز های کوچکی هستند که خونه رو مال خود ادم میکنن
داستان کوتاه جالب